سفر به ماسال

.................................................................................................................

 " سفر میکنم تا به رویاهای زندگی ام نزدیک شوم "

پنجشنبه ١٢/٦/٩٤

ساعت ٦:٣٠ صبح ، سوار بر دوچرخه بطرف ترمینال حرکت کردم تا از  طریق اتوبوس تهران، شاندرمن به بهشت طبیعت ایران ؛ ماسال برسم و طبق معمول ، اتوبوس بجای ٧:٤٥ ساعت ٨:١٥ حرکت کرد . در عوارضی کرج به قزوین  ؛ همرکابم هم به من اضاف شد . حدود ساعت دو بعدازظهر به ماسال رسیدیم و پس از پیاده کردن دوچرخه ها بکمک هم رکابم و آماده شدن ساعت ٢:٣٠  دقیقه حرکت، بطرف السبلانگاه را اغاز کردیم .

 


.................................................................................................................
مسیر با یک شیب بسیار کم بطرف السبلانگاه آغاز و همینطورکه ادامه میدادیم بر شدت شیب جاده  افزوده و پس از  طی ٧ تا ٨ کیلومتر ، سربالایی تند و تندتر شد .



.................................................................................................................
تمامی شیبها از ده درصد بیشتر میشدن و  این مسئله بر سختی رکابزنی می افزود؛  و مناظر اطراف زیباو چشم نوازتر   شدن و کلام من  دیگر قادر به توصیف این همه زیبایی نیست ، شاید عکسها بهتر بتواند این مناظر را توصیف کنند .



................................................................................................................



.................................................................................................................


.................................................................................................................
 آرام آرام از هتل رستوران خان گذشتیم، هرچه جلوتر میرفتیم بر سختی پیچها افزوده میشد که  بتدریج السبلانگاه خود را مثل یک تابلوی نقاشی به ما تحمیل کرد.



.................................................................................................................

ساعت ١٩ کم کم داشت هوا رو به تاریکی می رفت و این امکان وجود داشت که که دیگر جایی گیرمان نیاید ، ( اطاق و کلبه برای شب ماندن به اندازه کافی وجود دارد ) تصمیم گرفتیم شب را در هتل فردین معصومی (کشتی گیر) که هتلی تازه افتتاح شده بود بمانیم تا اینجا ی کار " ٢٨ کیلومتر ". پس از گرفتن دوش ،  به بیرون ازهتل رفته و گردشی کردیم ، شام خوردیم و آرام آرام برای خواب اماده شدیم تا فردا بتوانیم مسیر سنگینی که از قبل طراحی کرده بودیم را ؛طی کنیم.
.................................................................................................................

رفتم یک روز توی جنگل وبیشه

برگ زمرد به شاخه های درختان

پرتو خورشید گویی از پس شیشه

می امد : سبزوزردوابی تابان 

پس از خوردن صبحانه ساعت ٧:٢٠ حرکت کردیم که مسیر با شیبهای سختی شروع شد که رکاب زدن را سخت و سختر میکرد ولی باتوجه به استراحت خوب دیشب ، پیچهای تند را یکی پس از دیگری پشت سر میگذاشتیم و هرلحظه به زیبایی مسیر افزوده میشد ، هراز چندگاهی سقفهای رنگی خانه ها در میان چمنزارهای مانند نگینی میدرخشید و هرچه جلوتر میرفتیم انرژی من بخاطر این زیبایی طبیعت دو چندان میشد و رکاب زدن برایم آسان و آسانتر میگشت .


..................................................................................................................

 ...............................................................................................................



.................................................................................................................

جاده آسفالت به اتمام رسیده بود واز اینجا به بعد ( کیلومتر ٣٥ ) ؛ جاده خاکی نوید سختر شدن مسیررا میداد ، در بین این جاده خاکی آرامگاه اولیه میرزا کوچک خان جنگلی  را می بینید که تن بی سر او روزگاری در اینجا آرمیده بود.



.................................................................................................................

 پس از طی ١٩ کیلومتر جاده خاکی به یک دو راهی میرسیم که قهوه خانه ایی آنجا است ، مسیر سمت چپ به ییلاق میرود و مسیر سمت راست به گیلوان که از این نقطه ده کیلومتر سرازیری و نه چندان خوب و پس از طی ده کیلومتر ابتدا به روستای خانقاه و سپس به روستای زیبای گیلوان میرسیم .



...............................................................................................................................................


...............................................................................................................................................

پس از گیلوان یک جاده آسفالته خوب که با سرازیری توام است  ،ما را بطرف روستای شال هدایت میکند و همانطور که در نقشه میبینید در انتها با چند سربالایی تند به شال میرسد .

ساعت ١٢ به روستای شال رسیدیم

اینجا محلی بود که باید نهار خورده وا ستراحتی داشته باشیم وپس از استراحت ، همرکابم بطرف خلخال ومن در ساعت ١٤:٣٠ بطرف روستای درام حرکت کردم

برای رفتن به منجیل دو راه وجود داشت که راه اول از قشلاق دیز بطرف روستای تیل و سپس روستای جعفر آباد بود  ، مسیری  ٣٣ کیلومتری که نیمی از ان سربالایی و نیمی دیگر سرازیری ( گوگل مپ ) و کل جاده خاکی  و بعداز آن جاده اسفالته ما را بطرف روستای درام میبرد و من مسیر دوم را با کمک اهالی آنجا انتخاب کردم که تا روستای درام تقریبا ٦٠ کیلومتر است که از کنار رودخانه میگذرد ،یک جاده عمود بر جاده ایی که شال را به کلور میرساند ،وجود دارد که از هر روستایی بپرسید به شما نشان خواهد داد ،این جاده را گرفته و در آن حرکت میکنید و فقط در مسیرسرازیری حرکت کنید و پس از تمام شدن جاده آسفالت به یک دوراهی میرسیم که سمت چپ را که خاکی است انتخاب کرده وبه سمت جنوب  حرکت میکنیم ودر واقع این جاده همراستا با رودخانه و موازی با جاده شال به کلور است

مسیر از کنار یک دره کنار رودخانه ادامه پیدا میکند که لذت بخشترین ، هیجان انگیزترین دوچرخه سواری خود را در این مسیر تجربه کردم ، بارها مجبور شدم از درون رودخانه عبور کنم، اولین بار پیاده شده وکفشها را  از پایم در آوردم و از درون رودخانه حرکت کردم ولی دیدم فایدهایی ندارد باید خیس شوم ، رکاب بزنم ، از دوچرخه سواری درون این رودخانه و جاده که بسیار هیجان انگیزبود و حس یک دوچرخه سواری کامل کوهستان را به همراه داشت.


................................................................................................................................................................

پس از گذشت چند کیلومتر به چند ساختمان مخروبه  رسیدم که باید مسیر سمت راست را گرفته  به حرکت خود ادامه  میدادم ، خوردن انجیر را اگر در ماه شهریور هستید فراموش نکنید .

در این مسیر با سه نفر که با ماشین که در جاده های افرود میراندند آشنا شدم که با گرمی  ورابطه ایی  صمیمانه بمن انرژی مثبت دادند .

 

........................................................................................................................



................................................................................................................

بعد از مدتی جاده پهن میشود انگار قرار است یک اتوبان اینجا ساخته شود و برادران جهادگر کمر همت بسته اند که طبیعت بکر اینجا را به نابودی بکشند .



................................................................................................................

 

در ادامه مسیر به آبگرم میرسیم که دراینجا امکان شب ماندن وجود دارد .



..................................................................................................................

 

 

به رکاب زنی ادامه میدهیم از کنار روستای زاویه که در سمت چپمان است میگذریم تا بعد از حدود٢٦ کیلومتر به جاده اصلی درام درام به جعفراباد میرسیم ، مسیرهمچنان خاکی اماخوب است همراه باسربالایی ها که پس از مدتی از کنارروستای خساره که در سمت راستمان قرار دارد میگذریم به سربالایی های تندی میرسیم که پس از گذشت از این سربالایی ها به جاده آسفالت و سرازیری تا روستای درام میرسیم .



................................................................................................................

من باتوجه به تاریک شدن هوا با تمام سرعت و سرمست از رکابزنی در این مسیر به حرکت خود ادامه دادم ، مثل اینکه اول صبح بود ومن تازه شروع به رکابزنی کرده بودم .

 از روستای درام گذشتم  ، آرام در سمت راستم رودخانه قزل اوزن پیدا شد که دیگر دراین ماه بی جان بود، قرارداشت ودر سمت راست خود انبوهی از درختان زیتون را دیدم که با باد ملایمی به رقص عاشقانه نشسته بودند . پس از گذشت از دو راهی آب بر به تاریکی هوا افزوده میشد و امکان رکابزنی را از من میگرفت ، من در اینجا تصمیم به قطع رکاب زنی کردم که شما میتوانید با گذر از گیلوان خود را به منجیل برسانید .



......................................................................................................................................................



......................................................................................................................................................
عکس هایی دیگر از سفر


.....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................


......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................


......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................




.......................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................



......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................


.....................................................................................................................................................

سفر به ارمنستان

پنجشنبه٢٢ مرداد نود و چهار 

ساعت ٦:٣٠ صبح از تهران بطرف جلفا حرکت کردیم و پس از عبوراز شهرهای قزوین ، زنجان، تبریز، مرند،  ساعت ٣ به جلفا رسیدیم و پس از استقرار ، تصمیم گرفتیم گشتی در شهر و به کلیسای سنت استپانوس بزنیم و این کلیسا در ١٧ کیلومتری جلفا و در امتداد رودخانه مرزی ارس قرار دارد که با پیچ و تاب و غمزه هایش مرا به یاد این شعرحافظ می اندازد

ای صبا گر بگذری بر ساحل ارس

      بوسه زن بر خاک ان وادی و مشکین کن نفس






کلیسای سن استپانوس یا سنت استپانوس دومین کلیسای مهم ارامنه ایران است که از نظر اهمیت بعد از قره‌کلیسا قرار می‌گیرد. این بنا در استان آذربایجان شرقی در ۱۷ کیلومتری غرب شهر جلفا و در فاصله ۳ کیلومتری کرانه جنوبی رودخانه ارس در محلی به نام قزل وانک (صومعه سرخ) واقع شده است. این کلیسا در سده نهم میلادی ساخته شده است ولی به علت زلزله دچار آسیب‌های جدی شده بود که در دوران صفویه مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت.

 

 

 پس از بازگشت از کلیسا به بازار روسها رفتیم که برایم جذاببتی نداشت .

جمعه ساعت شش صبح بطرف مرز نوردوز حرکت کردیم و پس از طی ٦٠ کیلومتر مسیر زیبا به مرز رسیدیم و با توجه به گرفتن ویزا در تهران و کاپوتاژ ماشین ، انجام مراحل قانونی از پلی که مرز ایران و ارمنستان بود گذشتیم و به انطرف که مامور زنی که بدون روسری بود رسیدیم که مرا به فکر واداشت که چگونه ممکن است در یک فاصله سی متری دو خدا دو قاضی دو جهنم دو بهشت برای ما انسانها وجود داشته باشد .

متاسفانه برخلاف کشور خودمان مامورهای ارمنستان بداخلاق و عصبی بودند و این باعث میشد که در ابتدا با مشکلاتی روبرو شویم

به هر حال پروسه قانونی خروج خودمان و ماشین حل شد ، کل پروسه خروج از مرز سه ساعت طول کشیدما بطرف شهر کاپان حرکت کردیم واین مسیر بسیار زیبا و پر پیچ و خم با جاده ناهموار و پر از چاله بود.

پس از ان شهر نسبتا بزرگ گوریس را دارید که دارای هتل های خوبی میباشد ، صد کیلومتر بعد از گوریس با یک جاده که طول ان تقریبا ده کیلومتر است به شهر زیبای ییلاقی جرموک میرویم که من برای استراحت در اینجا هتل رزرو کرده بودم.

 

 

 

پس از خوردن صبحانه بطرف ایروان حرکت کردیم که ١٧٥ کیلومتر بود و جاده به مراتب بهتر از قبل بود و در بین مسیر رستوران و دستفروشهای زیادی بودند که میوه و شراب میفروختند.

در راه رسیدن به اراوارات قله زیبای آرارات را میبینید که با طنازی خود را به رخ مسافران میکشد وافسوس مرا با خود به همراه داشت که چرا ازآن نمیتوانم صعود کنم ،

به هر حال به ایروان میرسیم و پس از پیدا کردن هتل مان توسط google earth و استقرارمان به مرکز شهر جهت خوردن غذا و تماشای رقص فواره ها رفتیم . 

این را باید بگوییم که غذا در ارمنستان بسیار متنوع و خوشمزه و ارزان است که با ذائقه  ما ایرانیان بسیار سازگار و مطبوع است.

 

برای بهتر شناختن ایروان میتوانید به سایت tripavisor مراجعه کنید ، بهترین رستورانها آثارباستانی ، تفریحات را به شما معرفی میکند کما اینکه همه ایرانیها رستوران parvana را به ما معرفی کردند و شما میتوانید در این سایت از کم و کیف آن اگاه شوید مثلا در این سایت از تجارب دیگر مسافران گفته میشود؛ مثل فضای خوب آن ، اجباری بودن بخشی از پیش غذا ، گرفتن پول اضافی بر سفارشات ، عدم کیفیت غذا و غیره که من سه مورد آنرا تایید میکنم و مورد سوم را بدلیل عدم استفاده از مشروب الکلی ، نه تایید میکنم و نه تکذیب ولی توصیه میکتم آنرا نادیده نگیرید.

پس از سه روز ماندن در ایروان مسیر شصت کیلومتری به سوان را انتخاب کرده و به دریاچه سوان رفتیم که خوشبختانه تمام مسیر اتوبان هست .

 

غذا ،میوه، در شهر سوان ارزانتر از تهران است

ما روز اول را به گشت زنی در شهر سوان و استراحت و استفاده از فضای زیبای هتل noyland گذراندیم و هم اکنون که سفرنامه خود را مینویسم ساعت هفت صبحه و صدای مرغان دریایی مرا بیاد دوران کودکی ام و این شعر شاعر بزرگ سرزمینم شاملو می اندازد.

فردای آن روز بطرف شهر دیلیجان که به سویس ارمنستان مشهر بود رفتیم از سوان تا دیلیجان حدودا ٤٠ کیلومتر است و واقعا زیباست اما نه به زیبایی رامسر 

کلا ارمنستان دارای مناطق کوهستانی نیمه بیابانی و جنگلی میباشد که مناطق جنگلی ان به زیبایی شمال ما نمیباشد ولی جلوه زیباتری دارد و بزرگترین حسن آن عدم ساخت و ساز و تمیز بودن ، نسبت به شمال ما میباشد و شاید اگر ثروت ایرانیان و بی قانونی آن بود دیگر این دو مزیت را در ان نمی دیدی و در هر نقطه  ویلایی را میدیدی که از دل جنگل سر براورده

سپس به سوان برگشتیم و فردای انروز از جاده ایی که گوگل مپ بمن داده بود و کوتاه تر بود بطرف گوریس حرکت کردیه و پس از یکشب خوابیدن و استفاده از هوا ، مناظر، وغذای خوب ان بطرف مرز ایران حرکت  کردیم.

نمایی از کوهستانهای دیلیجان

 

 

 توضیح جهت خروج از مرز با ماشین

١ : گرفتن کاپوتاژ ماشین در تهران ( جاده قدیم کرج ) 

٢ : گرفتن ویزای ارمنستان از تهران 

٣: گرفتن گواهینامه بین المللی

٤: گرفتن بیمه ماشین برای ارمنستان در لب مرز ایران 

٥: پس از گذشتن از مرز ایران و پلی که از ارس میگذرد به انطرف پل میرسیم که یکنفر از چشمها اسکن کرده و پاسپورتها را کنترل میکنند

٦: پس از دویست متر به یک کیوسک در سمت چپ میرسید که پاسپورت ها و ماشین را کنترل میکنند

٧: به ساختمان ورود به ارمنستان میرسید که سرنشینها ، وارد انجا میشوند و پس از پانزده تا نیم ساعت وارد ارمنستان میشوند

٨: راننده با ماشین وارد یک سوله در محوطه باز میشود واسکن میگردد وسپس ماشین را پارک کرده و به داخل همان ساختمان که همه میروند ، میروید

٩: اول سمت چپ ، تامدارک ماشین ثبت شود

١٠: بانک انتهای سالن و مشخص است

١١: رفتن به باجه قبل از بانک

١٢: گرفتن کپی 

١٣ ثبت تمامی مدارک و گرفتن مدارک و کنترل ان

١٤: سوار ماشین شوید و بطرف خروج بروید تا مهر بزنند

وارد ارمنستان میشوید.

 

در صورت داشتن هر گونه سوال با ایمیل من تماس بگیرین

 

[e-mail]

 

 

سفر به ماسوله

ساعت ده شب ١٣٩٤/٠٥/١٤ 

ساعت حدودا شش بعد از ظهر بود که به ماسوله رسیدیم و پس از پیاده کردن دوچرخه ها ، من بطرف خانه معلم رفتم که پس از اجاره کردن جا و راحت شدن خیالمان ، وسایل را در اطاق گذاشته و به اتفاق همرکابم یک دوری در ماسوله زدیم و هم اکنون دوستم به خواب رفته من هم ارام ارام ، طبق معمول در رویای فردا به خواب خواهم رفت.

           البرز ای بلند سرافراز روزگار                          ای مانده از گذشته ی دوران به یادگار

             در پهن دشت دامن سبز تو خفته بود                   ماسوله نازنین چه زیبا و با وقار

ساعت چهار صبح بیدار شدم و بعد از اماده کردن وسایلم ، شروع به نرمش کردم ، چون میدانستم مسیر سختی را در پیش رو دارم و ساعت پنج ونیم رکاب زدن را با هم رکابم شروع کردیم و هرچه بالاتر میرفتم به زیبایی مسیر افزوده میشد و تلألو نور خورشید هم به این زیبایی می افزود .

تقریبا پس از سه کیلومتر اسفالت ، جاده خاکی میشد که این بر دشواری مسیر می افزود که خوشبختانه جاده خاکی خوبی بود.

پس از ١٥ کیلومتر از مسیر ، از جنگل کاسته میشد ودر این مسیر دو چشمه اب وجود داشت و بالاخره پس از بیست دو کیلومتر سربالایی نسبتا سخت به قهوه خانه اقا بیت الله ی با صفا رسیدیم که در زیر کوه شاه معلم خودتمایی میکرد و ابن مکان همواره اماده پذیرایی از کوهنوردان و رهگذران است که میتوانند شب را دراین مکان بگذرانند محیط بسیار دلچسبی است  سقف ان که از الوارهای چوبی با قدمت صد ساله به رویایی بودن این قهوه خانه می افزود و افسوس ما را دوچندان میکرد ، که چرا شب را در اینجا سپری نکردیم .

از اینجا تا روستای ماجلان سرپایینی میشد و یعنی ٢٧ کیلومتر که ٢٢ کیلومتر ان سربالای و ٥ کیلومتر سرازیری که ٢٤ کیلومتر ان خاکی بود و از ماجلان تا روستای زیبای شال که از کنار روستای دیز میگذرد سی کیلومتر جاده بود که ٥ کیلومتر خاکی و بقیه اسفالت و بیشتر مسیر سرپایینی بود و از روستای دیز تا کلور سربالایی بود بخصوص خود شهر کلور که شیب سختی داشت .

و از اینجا به بعد تا مجره سربالایی بود و از روستاهای درو ، اسبو، اسکستان ، خمس رد میشویم و حدودا سی وپنج کیلومتر است

و در ساعت چهار به مجره رسیدیم واز اینجا میتوان به خلخال و اسالم و سه راه پونل رفت که ما تصمیم گرفتیم بطرف جاده ارده و سه راهی پونل برویم که ٦٦ کیلومتر و ١٠ کیلومتر ان سربالایی بود و تصمیم گرفتیم از این نقطه با وانت تا اوج سربالایی و سپس با دوچرخه بطرف پایین برویم  .

 

اما تلخترین لحظه سفرم 

اینجا نزیک شهر نیست اینجا در دل همان طبیعتی است که برایش دست وپا میزنیم تا در دامن ان شب را بگذرانیم 

اینجا ییلاق ماسوله است ، باور کنید که در لا به لای  دره ها ودشتها ، کیلومترها دور از ابادی میتوانیم کیسه های پلاستیک را ببینیم و هر روزه نظاره گر نابودی طبیعت ایران باشیم 

بیاییم به بقالی ها و سوپر مارکتها بگوییم که برای هر چیزی که می فروشند ، یک کیسه پلاستیکی ندهند

بیاییم برای خرید، با خود کیسه سبک پارچه ایی ببریم  

اگر گذرتان به این مسیر یعنی ماسوله و به روستای ماجلان یا خلخال افتاد

  یا برای کوهنوردی به شاه معلم میروید این مرد اقا بیت الله را فراموش نکنید که با قهوه خانه دنجش منتظر شماست

در ضمن میتوانید با مبلغ ناچیزی ، شب وا در انجا بخوابید.